HISTORIA RASY
Ogólnie przyjmuje się, że siberian husky w prostej linii pochodzi od psów plemienia Czukczów, żyjących we wschodniej Syberii. W roku 1908 rosyjski handlarz futer sprowadził stamtąd na Alaskę pierwszych dziesięciu przedstawicieli tej rasy. Uczynił to z myślą wykorzystania ich w wyścigach zaprzęgów. W owym czasie były to zawody rozgrywane na długich dystansach (kilkuset kilometrów).
Psy sprawiały wrażenie niepozornych w porównaniu z hodowanymi na Alasce potężnymi psami zaprzęgowymi i przezwano je "syberyjskimi szczurami". Mimo to husky uplasowały się na mecie na trzeciej pozycji. Był to rok 1909.
W roku następnym husky zajęły dwa pierwsze miejsca, co sprawiło, że poganiacze zaprzęgów spojrzeli na rasę z uznaniem. Husky zaczęto wykorzystywać do przewozu poczty i przesyłek kurierskich, gdyż były o wiele szybsze na niewielkich dystansach niż pozostałe północne rasy. Walcząc na równi z malamutami, od 1914 roku definitywnie utrwaliły swoją pozycję, biegając w zaprzęgu Leonarda Seppali. Tego samego, który w 1925 roku, podczas epidemii dyfterytu, jaka dotknęła odciętą od świata osadę Nome na Alasce, dostarczył na miejsce szczepionkę, powożąc swoim zaprzęgiem. Ten epizod wykreował siberian husky na prawdziwych bohaterów i sprawił, że Amerykanie odkryli tę rasę.Na północnym wschodzie Stanów Zjednoczonych, w Nowej Anglii, gdzie zimy są długie i śnieżne, powstały pierwsze kluby psów zaprzęgowych
